کد مطلب:227842 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:150
کمک آبرومندانه
«یسع بن حمزه» می گوید: من در مجلس حضرت رضا علیه السلام بودم و با ایشان گفتگو می كردیم؛ ناگاه مردی بلند قامت و گندمگون وارد شد و سلام كرد و گفت: من از دوستان شما، پدران و اجدادتان هستم. از سفر حج می آیم، ولی اندوخته ام تمام شده؛ مقداری توشه ی راه به من بدهید تا به وطنم برسم. وقتی به شهرم رسیدم، معادل همان مقدار صدقه خواهم داد.
امام رضا علیه السلام برخاستند و به اندرون خانه رفتند و پس از چندی بیرون آمده، در اتاق را بستند و دستشان را از پنجره ی بالای در بیرون
[ صفحه 96]
آوردند و به حاجی در راه مانده فرمودند:
این دویست درهم را بگیر و مخارج سفرت را با آن تأمین كن. وقتی به وطن رسیدی، لازم نیست آن را از جانب من به فقرا صدقه بدهی، آن را به تو بخشیدم؛ برو كه نه من تو را ببینم و نه تو مرا ببینی. سپس آن شخص به سوی وطن خود بازگشت.
سلیمان جعفری یكی از همراهان امام عرض كرد: فدایت شوم؛ لطف فراوان نمودی، اما چرا پول را از بالای پنجره دادی و خود را از آن مسافر پوشاندی؟
امام علیه السلام فرمودند: از آن ترسیدم كه مبادا وقتی كه با او رخ به رخ می شوم، خواری سؤال كردن را در چهره اش مشاهده نمایم. آیا نشنیده ای كه رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند:
آن كسی كه احسان خود را بپوشاند، پاداش او برابر پاداش هفتاد حج (مستحبی) است و آن كسی كه آشكارا گناه كند، درمانده ی بیچاره است و آن كس كه آن را بپوشاند، زیر پوشش آمرزش خداست.
و آیا سخن یكی از پیشینیان را نشنیده ای كه می گوید: هر گاه برای رفع نیازی نزد او بروم، به سوی اهل خانه ام باز می گردم، در حالی كه آبرویم به جای خود باقی است. [1] .
[ صفحه 97]
امام رضا علیه السلام برخاستند و به اندرون خانه رفتند و پس از چندی بیرون آمده، در اتاق را بستند و دستشان را از پنجره ی بالای در بیرون
[ صفحه 96]
آوردند و به حاجی در راه مانده فرمودند:
این دویست درهم را بگیر و مخارج سفرت را با آن تأمین كن. وقتی به وطن رسیدی، لازم نیست آن را از جانب من به فقرا صدقه بدهی، آن را به تو بخشیدم؛ برو كه نه من تو را ببینم و نه تو مرا ببینی. سپس آن شخص به سوی وطن خود بازگشت.
سلیمان جعفری یكی از همراهان امام عرض كرد: فدایت شوم؛ لطف فراوان نمودی، اما چرا پول را از بالای پنجره دادی و خود را از آن مسافر پوشاندی؟
امام علیه السلام فرمودند: از آن ترسیدم كه مبادا وقتی كه با او رخ به رخ می شوم، خواری سؤال كردن را در چهره اش مشاهده نمایم. آیا نشنیده ای كه رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند:
آن كسی كه احسان خود را بپوشاند، پاداش او برابر پاداش هفتاد حج (مستحبی) است و آن كسی كه آشكارا گناه كند، درمانده ی بیچاره است و آن كس كه آن را بپوشاند، زیر پوشش آمرزش خداست.
و آیا سخن یكی از پیشینیان را نشنیده ای كه می گوید: هر گاه برای رفع نیازی نزد او بروم، به سوی اهل خانه ام باز می گردم، در حالی كه آبرویم به جای خود باقی است. [1] .
[ صفحه 97]
[1] فروع كافي، ج 4، صص 24 - 23.